Cyril, kun je vanmiddag?
Cyril Vonken, 14 oktober 2021
New York
Na mijn 1e auto wist ik dat ik voortaan een ‘hoge zit’ wilde. Dus volgde 3 MPV’s en 2 SUVs van bekende Europese merken. Als zoon van een printer- & mainframemonteur en programmeuse was ik altijd op zoek naar de techniek in combinatie met software. Iets wat bij al die auto’s maar magertjes aanwezig was. Toen ik hoorde van het bestaan van Tesla en door het grote ‘iPad scherm’ in de Model S wist ik dat software hier de boventoon voerde en dat alle techniek qua aansturing hier samen moest komen om 1 geheel te vormen. Iets wat in al mijn vorige auto’s totaal niet het geval was. Maar ik wilde die hoge zit.
Tijdens een midweek New York in 2017 liep ik even de Tesla store in en daar stond ik voor het eerst oog in oog met de Model X. En het was meteen raak, met stip op nummer 1. Eenmaal terug thuis ben ik Excel ingedoken; bijtelling, subsidie, geen wegenbelasting, geen onderhoud, referral-regeling, zakelijke kWh prijs, restwaarde, rente. Ik zette alles af tegen mijn Volvo en de 35.000 km per jaar die ik aan diesel verbrande. Voor een periode van 5 jaar, maar ik had een gat van enkele honderden Euro’s per maand. Te groot om tegen mezelf te kunnen zeggen ‘Cyril, je leeft maar 1 keer’. Balen.
Businessmodel
Kort daarna kroop ik achter het stuur van de 3 uur oude Model X van Vincent Everts, wat een auto. Ik bedacht dat als wij de Model X zo speciaal vonden, dat anderen dat vast ook vonden maar het wellicht -net zoals ik- prijstechnisch net een brug te ver was; als ik daar een businessmodel van kon maken, dan zouden die inkomsten wellicht mijn gat kunnen vullen. En dat businessmodel kwam er: ik ging de Model X inzetten als trouwauto. Hij werd besteld: wit van buiten en witte bekleding van binnen. En zo ontstond WitteTesla.nl. In het weekend kon men mijn Model X met mij als chauffeur -met strikje- huren, want ik wilde elke kilometer zelf ervaren. De inkomsten dekte ruimschoots ‘het gat’ en het was een paar keer per maand letterlijk feest, waarbij ik de gehele dag op de voorste rij zat. En het leverde me ook nog nieuwe vrienden op.
Naast de laatste diesel die ik had stond destijds ook een kleine elektrische auto van Duitse makelij. Een ‘kek karretje’ zoals we dat in Brabant zeggen. Zijn tijd ook ver vooruit, maar daar liep je wel tegen de fragmentatie van laadpassen en laders aan. Om nog maar te zwijgen van de broodnodige EV laad- en navigatie apps. Dat was en is bij Tesla wel anders en dat trok me juist ook zo; in elk element van het elektrisch rijden is voorzien en alles werkt als één geheel. Je gaat zitten, de navigatie vist zelf de bestemming uit je agenda en plant je desnoods langs een van Tesla’s duizenden snelladers in Europa. Die het altijd doen en waar je gewoon de stekker in de auto steekt en een bakkie koffie gaat halen. Niks geen apps of pasjes. That’s it.
Avontuur
Toch wilde ook ik een keer dat gevoel van ‘die andere EV-rijders’ ervaren, om er een mening over te kunnen vormen. Daaruit vloeide een spontane roadtrip als ‘challenge’: naar het noordelijkste puntje in Estland: Tallin. Dus dwars door Polen en de Baltische Staten, waarbij er na Berlijn destijds nog geen Superchargers meer waren om simpel in te prikken. 5.200 Kilometer heb ik toen afgelegd, waarvan 3.300 km buiten het Tesla netwerk om. Laden ging via een scala aan laadpalen die ik middels 4 apps bij elkaar moest sprokkelen. Het vergde ook af en toe een kabelhaspel door het keukenraam van het hotel, laden met de pas van een zeldzame lokale EV-rijder of aan de rode 3-fase Mennekes stekker van de schuur. De meeste laadpalen waren trouwens gratis, om elektrisch rijden te stimuleren, dus die hele 5.000 km hebben me slechts een paar tientjes aan kWh gekost. Het was een machtig avontuur.
Tesla Camper
De zomer daarna hunkerde ik naar een nieuwe trip, maar dan niet met hotelletjes en parkeerplaatsen met ‘de stoel achterover’. Mijn vader had in mijn jeugd zelf een Toyota busje omgebouwd tot camper en dat bracht me op een idee; kan ik dat ook met mijn Model X? Mijn 6-zitter was groot, maar de 2e zitrij kon niet plat en dus was er in slapen uitgesloten. Tesla’s zouden qua bouwpakket niet misstaan in die Zweedse meubelwinkels, dus ging ik op onderzoek uit: ik wilde die 2e zitrij eruit. Dat kostte me heel wat zweetwerk maar het lukte. De vrijgekomen ruimte was enorm en ik maakt een mooie bed constructie, met daaronder ruimte voor 4 vouwkratjes voor kleding, eten en kookmateriaal. Het matras haalde ik bij diezelfde Zweedse keten en knipte het op maat: 2.00 x 1.40. Koelbox, stoeltjes, gasstel, verduistering, telefoonladers, alles was aanwezig. Spanje werd het doel, maar dan met de reis als bestemming, dus van camping naar camping. Daar stonden we tussen de andere campers in en trokken met de vleugeldeuren en een open frunk elke dag weer veel bekijks. Hoe heerlijk is het om in alle vroegte een vleugeldeur open te doen terwijl je nog op je kussen ligt en op het strand van de middellandse zee kijkt. Ook leer je dat je zo een camping plat kunt leggen als je vergeet het amperage van de mobiele lader omlaag te zetten. Maar tegelijkertijd ook dat je (theoretisch) gemakkelijk de gehele camping van stroom kunt voorzien.
Kennis delen
Als IT-er is het elke keer weer een kadootje als er weer nieuwe software voor de auto klaarstaat. Om de maand is er weer nieuwe functionaliteit beschikbaar of een verbetering. En soms een nieuwe bug, maar die is gelukkig vaak snel opgelost. Soms zelfs de volgende dag al, terwijl je sliep.
Menig binnen paneel heb ik al los gehad, nieuwsgierig als ik ben wat daarachter zit. De tel van het aantal motortjes ben ik al kwijtgeraakt. Waar mogelijk voegde ik zelf iets toe: een voetsensor die de achterklep opende, het 2x kloppen op het achterruitje om het bestuurdersportier openen te laten zwaaien, het uitlezen van het battery-pack middels een servicestekker in het middenconsole.
Mijn kennis en ervaringen deel ik via Youtube, onder de naam Talking Tasman, waarvan het aantal views en subscribers nog steeds gestaag toeneemt. Ook voor de Tesla Owners Club Nederland zet ik mij in, voornamelijk als technische vraagbaak, bij meetups of om nieuwe Tesla rijders op weg te helpen. Fijn dat mijn bijdragen (toekomstige) Tesla rijders helpen, zo draag ik mijn steentje bij aan de energie transitie vind ik. Regelmatig word ik bij Superchargers herkent en is het een recept voor een leuk gesprek.
Van X naar Y
Zo verliep het ook toen ik -na lang wikken en wegen- op een vrijdag in Augustus 2021 een nieuwe Model Y had besteld; tsja, die hoge zit he. Het was woensdag en die middag zou om 15u mijn reeds verkochte Model X worden opgehaald. Dus moest ik een tijdelijke auto gaan huren, maar voor hoe lang? Een paar weken, een paar maanden? Dat beïnvloedt nogal de prijs namelijk.
Na een klantafspraak die ochtend reed ik toevallig langs Tesla Eindhoven en wipte even binnen; misschien konden zij me vertellen hoe lang ik een ‘tussenauto’ moest huren. Adviseur Erik kwam me tegemoet gelopen en ik vertelde dat ik graag de levertijd van mijn Model Y wilde weten. Hij dook de computer in, belde met collega’s en wende zich na 10 minuten tot mij en zei: “Kun je vanmiddag?”. Ik was met stomheid geslagen.
En warempel, letterlijk anderhalf uur nadat ik een traantje wegpinkte toen ik mijn trouwe vriend uitzwaaide, trok ik het doek bij Tesla Tilburg van mijn gloednieuwe Model Y. Het kan dus. Tik ‘m aan, Erik. Met deze gloednieuwe Model Y ben ik weer omringd door de laatste hard- en software. Met veel meer range, een stiller interieur (dubbel glas!), een afwerking waar niks op aan te merken is en een lagere maandlast. En dus weer genoeg materiaal om over te vloggen. Tevens kijk ik uit naar de stappen die Tesla maakt op het gebied van autonoom rijden en de steeds weer beter wordende veiligheidssystemen.
Trouwritjes zal ik er niet mee rijden. En kamperen? Ik druk nu 2 knopjes in en voilà, 2 meter bed tot mijn beschikking. Wat een relaxed merk is het toch.
